Podkreślić przy tym należy, że profile dodatkowe to nie tylko elementy do „zadań specjalnych”, ale też cała gama dodatkowych profili (jak np. profile podokienne, poszerzenia), których użycie gwarantuje należyte wykonanie nawet standardowego zlecenia. Nie zawsze niestety tak jest. A przyczyn tego można szukać z pewnością w braku wiedzy wielu producentów i sprzedawców okien w zakresie oferty asortymentowej i jej zastosowań (czasami wymaga to wiedzy z zakresu projektowania konstrukcji), a często również z poszukiwania za wszelką cenę oszczędności, tak by móc zaoferować klientowi jak najtańszą ofertę, nawet kosztem niedotrzymywania reżimów technicznych.
Producenci systemów okiennych z PVC, poza profilami głównymi, takimi jak ramy, skrzydła i słupki, posiadają w swojej ofercie cały szereg profili dodatkowych przeznaczonych do montażu oraz budowy bardziej złożonych lub nietypowych konstrukcji. Poniżej przedstawiony został cały szereg profili dodatkowych z przykładami ich zastosowania.
POŁĄCZENIE OKNA Z MUREM OD DOŁU
Zacznijmy od właściwego wykonania połączenia okna z murem w obrębie dolnego poziomu ramy okiennej. W tym celu konieczne jest zastosowanie specjalnych profili podokiennych – rys. 1 i 2.
Takie rozwiązanie spełnia szereg istotnych funkcji:
1. Stabilne, sztywne posadowienie okna.
2. Możliwość prawidłowego wykonanie izolacji paroszczelnej i paroprzepuszczalnej.
3. Odpowiednio ukształtowane powierzchnie oraz przestrzenie do montażu zewnętrznych i wewnętrznych parapetów.
DOLNA CZĘŚĆ DRZWI BALKONOWYCH
Kolejne bardzo istotne miejsce zastosowania profili dodatkowych to dolna część drzwi balkonowych, tarasowych oraz wejściowych. Coraz powszechniejsze stosowanie wieloszybowych pakietów oszklenia oraz duże wymiary przeszkleń powoduje znaczne podniesienie ciężaru całych konstrukcji. Z tego względu, tylko użycie, w obrębie dolnego poziomu drzwi, profili poszerzających gwarantuje stabilne i sztywne ich posadowienie. Dodatkowo takie rozwiązanie pozwala uniknąć bardzo niekorzystnych mostków termicznych, umożliwia prawidłowe wykonanie izolacji paroszczelnej i paroprzepuszczalnej oraz zakotwienie dolnego poziomu ramy lub progu drzwi wejściowych – rys. 3, 4 i 5.
HST
Zastosowanie profili poszerzające jest bezwzględnie wymagane przy drzwiach tarasowych typu HST. Niedopuszczalne jest punktowe podparcie tak dużej i ciężkiej konstrukcji, której szerokość może wynosić nawet ponad 6m – rys. 6.
OKNA Z ZEWNĘTRZNĄ ROLETĄ
Profile poszerzające doskonale sprawdzają się w przypadku okien z zewnętrzną roletą elewacyjną, która montowana jest w otworze okiennym, w płaszczyźnie okna. Podobnie jak w poprzednich przykładach takie rozwiązanie eliminuje mostki termiczne – rys. 7.
LISTWY MASKUJĄCE
W skład tych profili wchodzi również cały szereg listew maskujących i profili przylgowych – rys. 8
ROLETY RKS
W przypadku rolet typu RKS, które montowane są niezależnie od okna, w nadprożu otworu okiennego, konieczne jest zastosowanie w oknie specjalnych profili dodatkowych, tzw. trawers – rys. 9.
Pełnia one kilka funkcji:
- Zapewniają właściwe prowadzenie pancerza rolety,
- Usztywniają górny fragment okna,
- Stanowią bazę do montażu zabudowy rolety, tzw. Klapy rewizyjnej
ŁĄCZENIE POD KĄTEM
Bardzo często we współczesnych budynkach spotykamy przeszklenia, których płaszczyzna zewnętrzna nie przebiega w linii prostej. Konstrukcje łączone są ze sobą pod różnymi kątami. Takie połączenia realizuje się przy pomocy łączników kątowych 90o, 135o lub łącznika rurowego pozwalającego na połączenie pod różnymi katami – rys. 10, 11, 12 i 13.
Wykorzystanie systemowych łączników gwarantuje:
- Estetyczne, systemowe rozwiązania połączeń konstrukcji okiennych.
- Połączenia o właściwościach cieplnych odpowiadających konstrukcji okiennej.
- Jednolita kolorystyka łączników i okien.
- Odpowiednia wytrzymałość statyczna.
Przy użyciu łącznika 90o oraz poszerzeń można również połączyć ze sobą drzwi tarasowe typu HST o bardzo szerokiej ramie, której grubość często wynosi około 20cm.
DUŻE PRZESZKLENIA
Popularne staja się obecnie duże przeszklenia z ciężkimi pakietami szybowymi. Konstrukcje takie w wielu przypadkach należy podzielić na mniejsze elementy. Jest to podyktowane względami transportowymi, montażowymi i wytrzymałościowymi. Ramy łączy się ze sobą za pomocą łączników (rys. 14, 15 i 16), które często pełnią kilka funkcji jednocześnie:
- Połączenie ze sobą osobnych ram okiennych.
- Możliwość wykonania szczelin dylatacyjnych, kompensujących zmiany wymiarów wywołane temperaturą.
- Podwyższenie sztywności całej konstrukcji.
- Możliwość zamaskowania wewnętrznych elementów konstrukcyjnych budynku lub ścian działowych.
Podział konstrukcji na mniejsze elementy, ułatwiający transport i montaż na budowie, dokonywany jest indywidualnie, z uwzględnieniem środków transportu jakimi dysponuje dany zakład produkcyjny oraz warunków panujących na miejscu montażu.
DŁUGIE PRZESZKLENIA
Wpływ czynników atmosferycznych, związanych głównie z działaniem promieni słonecznych, ma istotne znaczenie przy budowie długich przeszkleń w nieprzerwanych ciągach. Często tego tupu konstrukcji nie wymagają stosowania dodatkowych elementów o podwyższonej wytrzymałości lecz ich podział, na mniejsze elementy, jest bezwzględnie konieczny ze względów transportowo – montażowych oraz aby uniknąć deformacji wywołanych rozszerzalnością cieplną kształtowników. PVC jest materiałem, który w znaczący sposób reaguje na zmiany temperatury. Jeden metr bieżący profila PVC, przy różnicy temperatury równej 10oC, zmienia swoją długość o 0,7mm. Z tego powodu, przy projektowaniu takich konstrukcji, należy zastosować specjalne szczeliny kompensujące zmiany długości kształtowników. Połączenia tego typu muszą zapewniać swobodny ruch narożników poszczególnych ościeżnic, w kierunku, w którym cała konstrukcja osiąga znaczne wymiary. W tym celu można zastosować standardowe łączniki np. balkonowe typu H – rys. 17.
Pomiędzy łącznikiem a ościeżnicą umieszcza się podkładki dystansowe. Mogą to być specjalne podkładki systemowe – rys. 18, lub zwykłe podkładki do szklenia o grubości około 3mm. Dystanse rozmieszczone powinny być w następujący sposób: 20cm od dolnego i górnego narożnika ościeżnicy oraz na pozostałej części pionowych elementów, w odstępach nie większych niż 70cm – rys. 19.
W miejscach zainstalowania podkładek dystansowych poszczególne ościeżnicę skręca się ze sobą. Takie rozwiązanie zapewnia swobodny ruch, związany ze zmianami temperatury, w zakresie poszczególnych ram.
Zewnętrzne usztywnienia słupków to profile przeznaczone do dodatkowego usztywniania typowych profili słupków, które dzielą ościeżnice na poszczególne kwatery, bez konieczności dzielenia ram i stosowania łączników statycznych.
PROFILE OBUDOWUJĄCE I MASKUJĄCE
Przy pomocy specjalnych profili obudowujących można skonstruować ramy typu Monoblock wykorzystywane w oknach francuskich stosując standardowe profile ościeżnic. (Rys.19)
Wśród profili dodatkowych występuje cały szereg profili maskujących połączenie okna z murem, różne rodzaje kątowników, które dopinane do ramy poprzez specjalny adapter tworzą obudowę do starej drewnianej ościeżnicy lub innych elementów, w których montowane jest okno. Specjalne profile dystansowe wykorzystywane mogą być w przypadku konieczności odsunięcia płaszczyzny pancerza rolety od płaszczyzny okna (np. klamka z obu stron).
Tych kilka przykładów pokazuje jak ważnymi elementami konstrukcji okiennych są profile dodatkowe. Bez ich użycia wykonanie prawidłowo konstrukcji okiennych i ich montaż staje się utrudnione a w wielu przypadkach niemożliwe. Coraz większe, cięższe i bardziej skomplikowane konstrukcji wymagają stosowania, poza standardowymi profilami ram, skrzydeł i słupków, również wielu profili dodatkowych.
